Enige tijd geleden reed ik door de polder en zag ik in de berm een mooie hond achter een tractor aanrennen. Even dacht ik dat hij was verdwaald, maar toen ik de hond volgde, zag ik dat hij achter zijn baasje, die in de tractor zat, aan rende – het boerenerf op. Dat vond ik interessant, maar voor de zekerheid hield ik hem in de gaten tot ik zeker wist dat hij veilig was. Op het erf aangekomen, keek de boer mij verbaasd aan. Ik vertelde hem wat ik zag, dat ik zeker wilde weten dat de hond niet verdwaald en veilig was. En zo kwamen we in gesprek over de bijzondere werkplek van Drentse Patrijshond Ferdi en zijn baasje boer Jan. 

Ferdi helpt zijn baasje maar al te graag met het boerenleven en op het land. Hij voelt zich helemaal happy als hij over de akkers kan razen. Bijna elke dag gaat hij met Jan mee naar het land. Daar zit hij gezellig met zijn baasje in de tractor of sjeest hij over de weilanden om hazen te verjagen. “Dat doet hij ter bescherming van het aardappelen- en bietengewas, maar hij zal ze nooit iets doen. Overigens zitten er 126 hazen, maar ze zijn hem te snel af”, vertelt Jan geamuseerd. “Eén keer was het zo hilarisch dat we hem zelfs het veld uit moesten dragen. Volgens de rasbeschrijving is een Drentse Patrijshond een erf- en jachthond, maar dat laatste geldt niet voor Ferdi. Op een dag ging hij met mij mee jagen, maar na het eerste schot lag hij al vol overgave op zijn rug met zijn benen in de lucht. Dat was echt zo komisch, want hij bleef net zolang liggen totdat we hem ‘onder onze armen’ meenamen. Hij is dus niet schotvast.” Ferdi mag dan wel geen jachthond zijn, maar hij heeft een perfecte neus en die gebruikt hij heel goed. Dat noemt men ook wel een ‘voorstaande hond’. Hij spoort het wild op, wijst het vervolgens aan door net zolang in een bepaalde houding te blijven staan totdat de jager – of in zijn geval baasje Jan – erbij komt. “Dit is iets wat Ferdi van nature in zich heeft, dat is hem niet aangeleerd”, legt Jan uit. 

Hoewel Ferdi nog steeds blij en gelukkig is als hij op de weilanden tussen het oogst kan vertoeven, hoeft hij tegenwoordig niet meer elke dag mee naar de akkers. Soms blijft hij liever op het erf, waar hij zich net zo thuis voelt en alles haarfijn in de gaten kan houden. Jan is blij met zijn trouwe metgezel, of Ferdi nu op het erf blijft of mee het veld op gaat. Het platteland blijft voor beiden dé plek waar ze graag samenwerken en genieten van het boerenleven.

Dit artikel is in het magazine Onze Hond gepubliceerd. Het tijdschrift voor de hondenliefhebbers. Editie 2024, nummer 9.